Cienka granica dwóch światów

W ogrodzie trwa wojna. Od kilku dni mróz atakuje nocą a słońce odbija zajęte obszary w dzień. Przed dworem trwa wieczna zmarzlina. Od północnej strony mróz jest skrzętnie schowany przed atakami promieni słonecznych. To trochę ratuje sytuacje bo o tej porze zwyczajnie droga dojazdowa zamienia się w grząskie błoto. Dzięki tej nierównej walce można suchą nogą przejść do domu. No cóż uroki dróg gruntowych są powszechnie znane. Mieliśmy już w tym roku przedsmak tych "zalet" i bez kaloszy nie dało się wystawić nogi poza ganek.
Ale tam gdzie promienie słońca dochodzą zrobiło się naprawdę wiosennie. Można powiedzieć że w znaczącej części ogrodu wygrało życie. I spod suchych, martwych badyli wychylają się pierwsze kwiaty.
Można więc oficjalnie ogłosić że mamy w bagienku przedwiośnie pełną parą. Czyli słońce powoli wygrywa tą batalię...
Zapowiedź lepszego jutra...
Krokusy

Narcyz

No i białe śnieżyczki o których pisałam już w zeszłym roku tu w temacie przebisniegi
W tym roku bardzo się spieszą, w niektórych miejscach już kwitną w innych dopiero wysuwają się spod ziemi, wyznaczając linię frontu wspomnianej wojny.

A w tym roku doczekałam się takiego cuda ....
Przebiśnieg o pełnych kwiatach. Wiem wiem że nie bardzo to widać ale muszę trochę poczekać jak da się go lepiej uchwycić. Teraz to mały "kurdupelek" i ledwo odstaje od ziemi.

Na rabacie skarpie wiosennie.
Po pierwsze płomienny akcent w postaci oczaru.

No i szczypta słonecznej żółci - ranniki

oraz ciemierniki białe

Co ciekawe nie są to te same jakie zdobiły ogród w grudniu i styczniu.
Na skarpie rosną obok siebie dwie kępy ciemierników białych. Jedna z nich to kompletna wariatka, druga zaś to rozważna dama. Kiedy pogoda dopisuje w zimie pierwsza daje popis swojej urody, ale jak przyjdzie srogi mróz, zawsze wiosną mogę liczyć na tą drugą. W kwietniu kwitną już obie, bo ciemierniki nie rozwijają wszystkich swych pąków na raz i zawsze, mimo chwilowej utraty kwiatów na skutek mrozu, pojawiają się nowe.

też ciemiernik tyle że cuchnący, za niedługo i on zakwitnie.

No i roślinka którą przyjechała do nas z wywrotką gruzu do umocnienia drogi. Wiem że to jakiś typowy zapychacz "skalniakowy" ale ja się na tych roślinach nie bardzo znam (jakoś skalniaki nigdy mnie specjalnie nie pociągały). Mimo tego ją przygarnęłam a ona przeżyła zimę i stworzyła ładną srebrną poduchę na murku w ogrodzie południowym. Chyba dostanie etykietkę "lubię to".

No i bazie :)) Bez których nie ma przedwiośnia.

A na koniec szarak który dobrze udaje wiosennego zajączka.