Magia wiosennych promieni słonecznych

Zrównanie dnia z nocą to przełomowy moment dla zmian pór roku. Kiedy przybywa nam światła wszyscy czujemy się jakoś lepiej. Myślę że tak było, jest i będzie. A świadczyć o tym może TO:

Kiedy noc zrównuje się z dniem, we dworze jesteśmy świadkami magicznego momentu, kiedy promień zachodzącego słońca przeszywa dom, przechodząc przez wszystkie pokoje będące w amfiladzie i kończy bieg na drugim krańcu budynku. Ten widok jest niesamowity i świadczy o niezwykle intencjonalnym posadowieniu budynku. 
Najlepszym momentem do oglądania tego spektaklu jest wiosna, kiedy brak liści powoduje że światło może swobodnie pomknąć przez okno i oświetlić kolejne pokoje. Dwór ma 36 metrów długości więc nie jest to podróż krótka.

W tym roku dzień w jakim promień dokładnie przeszedł swą drogę, był ciut zbyt pochmurny.
By całość zagrała jak trzeba, dzień musi być słoneczny a powietrze od horyzontu klarowne, bez mgły ani chmur. To nie dzieje się często, szczególnie że TEN dzień jest tylko jeden. W okolicach zrównania dnia z nocą, słońce owszem przechodzi przez pokoje ale już nie tak. Jego kąt się zmienia i nie pada ono tak bezpośrednio.

Użycie światła do wyznaczenia osi domu i posadowienia go dokładnie na linii wschód-zachód ukazuje jak bardzo przywiązywano wagę do roli stron świata i operacji słonecznej. Życie w historycznej przestrzeni uczy, że dawnej ludzie naprawdę dokładnie analizowali swoje otoczenie i nic nie powstawało bezmyślnie. Takie ustawienie domu miało swoje zalety, ale też dostarczało mieszkańcom pewnych sygnałów płynących z przyrody, od której bezpośrednio zależeli.