W puchu i pod szkłem!

Ehhh Musiałam być bardzo niedobra w tym roku!!! Gdybym tylko wiedziała co takiego złego zrobiłam? Święty Mikołaj zamiast mi coś dać, zabrał! Zabrał mi pierzastego przyjaciela, moją Lolę, papugę Ninfę. Odeszła od mnie tak wcześnie i nagle.

Pewnie lata teraz gdzieś w rajskim ogrodzie...

Moczarowisko pogrążyło się w smutku. A w domu brak jej uroczych pogwizdywań...pustka.

Ale nie chce pisać dziś tylko o swojej stracie, życie toczy się dalej. I to nawet w ogrodzie. Zaczynam się, mocno zastanawiać czy na pewno mamy grudzień? Nie wydaje mi się.....

Na patio kwitną ostróżki, może nie tak okazałe jak w czerwcu, ale ich widok i tak zachwyca. Posadzone są w tak zacisznym miejscu że jakoś przeżyły silniejsze przymrozki i dalej są świeżutkie.

Pogoda ostatnio, zlitowała się nad moimi roślinami ( i nie tylko moimi ) i nareszcie trochę popadało!

Cóż za święto! Deszcz! Mamy teraz taki dziwny podział na porę deszczową i suchą. Sucha, mam nadzieję, się skończyła. Bo mimo że ostatnio trzy dni spędziłam na podlewaniu całego ogrodu to i tak ciągle mu było mało. Czułam się zresztą dziwnie, że podlewam rośliny w grudniu...i to nie te zimozielone ale wszystkie! Bo po ostatnich wiatrach ziemia przypominała księżycowy pył.

Ale wiatr, który hulał nad Moczarowiskiem, pozostawił po sobie miłą niespodzinę.

Finezyjnie udekorował wszystko co mógł.

Rano wychodząc z domu na zwiady, czy nic się nie stało drzewom, długo dochodziła co to za „szron” na roślinach, kiedy wyraźnie jest temperatura dodatnia ?

A to puch z trzcin i pałki wodnej, zdmuchnięty ze stawów okleił wszystko co napotkał na swojej drodze. I tym razem nie było lukrowo tylko puchato ;)

To nie koniec atrakcji. W ogrodzie Południowym kwitną dalej krokusy jesienne.

Przykryte małą szklarenką by im było cieplej i zacisznie. Wzeszły wyjątkowo późno i teraz są w pełnej krasie.

Ale bardziej niż o nich, chciałabym napisać coś o „szklarence”. Na zachodzie europy, szczególnie w Anglii takie przenośne ozdobne inspekty są bardzo popularne. Nie spotkałam ich jeszcze w polskich sklepach. Może dlatego że nasz klimat ( normalnie) jest zbyt surowy by miały one sens. Mimo to nawet jeśli wydają się bez użyteczne, bardzo mi przypadły do gustu. W tym roku udało się dopiąć swego i mam dwa takie inspekty. Jedyną ich wadą jest duży ciężar, nie są też dokładnie takie jak te angielskie, ale i tak podobają mi się. Poza tym są domowej roboty, więc muszą mi się podobać.

Co więcej można je używać do ochrony późno kwitnących roślin, a mam w planie chronić pod nimi ciemierniki białe które często zakwitają mi w listopadzie lub grudniu a potem cierpią w czasie solidniejszych mrozów, tak że część kwiatów i pąków brązowieje.

Więc liczę że oprócz funkcji dekoracyjnej, okażą się też pomocne w ogrodzie.

A pod dużym szkłem, jak na grudzień, to ciągle zielono. Kwitnie to i owo. W słoneczne dni miło usiąść z kubkiem ciepłej herbaty. No bo teraz jest na to czas, o czym już pisałam.

Wiem że wklejałam już zdjęcia Azariny i Kobei ale jestem pod tak dużym wrażeniem że jeszcze kwitną że po prostu muszę.

Szczególnie że inne rośliny wyglądają już podobnie jak ten fasolnik egipski....

Co do rabat, to też miło na nie popatrzeć. O ile ktoś lubi susz. Kiedy zaczęły brązowieć pod koniec sierpnia, łapki mnie świerzbiły by wyciąć niektóre przekwitłe kwiatostany, szczególnie krwanika, bo nie ukrywam wtedy szpecił. A teraz się cieszę że jednak został.

Z roślin jakie ciągle wyglądają pięknie, na liście jest, kapusta ozdobna. Mam co do niej poważne plany w przyszłym roku. Powinna rosnąć gdzieś na patio by o tej porze, nie było tam tak pusto (pomijając pancerną ostróżkę ).

A w domu dalej smutek i cisza...oj Lola Lola strasznie ciebie brakuje!