Wspomnienie lipca

Lipiec który jest miesiącem typowo wakacyjnym był w tym roku niezwykle pracowity.  Jak z resztą  widać, moich wpisów w lipcu, jak na lekarstwo.
By opisać, to wszystko co się działo, trzeba by siedzieć tydzień i wyszłaby z tego powieść trochę komiczna a trochę romantyczna, ale na pewno pełna akcji i ciekawych postaci.
Nie mniej wracając do tematów ogrodowych, był to też miesiąc kontrastów szczególnie w kwestii pogody. Na początku było koszmarnie gorąco. W ten okres po miłym dość łagodnym i deszczowym czerwcu ogród wszedł świeży zielony i rozkwiecony. Ale o tym już pisałam.

Ale już po kilku dniach upału, było jasne że wszystkie rośliny będą przekwitać w mgnieniu oka, bo nic nie wytrzyma temperatury, która w cieniu dochodziła do 35 stopni. Więc już w połowie miesiąca kolorystyka zmieniała się na letnią lub wręcz dojrzale letnią.

Zakwitły gromadnie liliowce, słoneczniki i jeżówki. Moi liczni jednoroczni wychowankowie doszli do fazy kwitnienia nawet szybciej niż było to w planie, choć akurat, uważam to za atut. A ja co kilka dni starałam się "malować trawę na zielono" wlewając do farby wciąż to nowych dodatków by ocień pasował do okoliczności. Raz Ginu z tonikiem, dla szanownych gość z Anglii, to znowu czerwonego wina z okolic Bordeaux dla tych co bliższa Francja lub Ponczu (wiem wiem że pochodzi orginalnie z Indii) by stworzyć bardziej amerykański klimat. Tak czy siak, takie manewry na powierzchni więcej niż 1hektara to nie lada wyczyn, a co dopiero taka "akcja" więcej niż raz w miesiącu! Po zakończonym, tak upojnie dniu, naprawdę moje możliwości wyrażenia czegokolwiek słowem pisanym (czy kilkanym) były naprawdę marne. A ogród wstrząsany kolejnymi porządkami rósł, kwitł i przekwitał najpierw w palącym upale potem w iście jesiennym klimacie środka miesiąca.

W między czasie zaliczyliśmy kilka burz a one nie oszczędziły wątpliwych dla mnie, atrakcji dźwiękowych, wzrokowych oraz jednego z naszych drzew p.p. jesiona wyniosłego. Na szczęście dla drzewa obyło się bez eksplozji. Nie mniej jednak drzewo wygląda jakby zaatakował je gigantyczny kocur który wbił pazury i pozostawił szramy na korze. "Burza tygrysica" była naprawdę straszna, a jeśli dodam że drzewo to jest dokładnie nad moim domem, to sami zrozumiecie jak bardzo. Od uderzenia pioruna spaliły się wszystkie elektroniczne sprzęty umieszczone na ścianach w tym najważniejszy....termometr! Od tego czasu nie mam najważniejsze informacji o otoczeniu .....

Ale mimo drobnych kataklizmów ogród dalej zmierzał w kierunku rozkwitu. W tym najbardziej parawany stworzone z roślin jednorocznych o sporych gabarytach czyli słoneczników i kosmosu. O samych sezonowych pięknościach mam zamiar jeszcze napisać ale tym razem skupię się na efekcie jaki dały w lipcu moje żywe zasłony i kotary.

 

A za rogiem...

rabata

I z drugiej perspektywy...

Rabata

zakręt

ściana kwiatowa.

Mur wyszedł dość spektakularny bo ponad 3 metrowy, w dolnym piętrze tytoń w środkowym kosmos a górą słoneczniki i niecierpek. Mając miłe wspomnienia z ubiegłego sezonu, postanowiłam tą kompozycję przenieść z rabaty na trakt wzdłuż drogi i był to zupełnie dobry pomysł.

A na samych rabatach pozostały zasiedziałe rezydentki i rezydenci.

Czasem z jakimś nowym akcentem np titonią. Ale o jednorocznych innym razem...